اعتماد

یادمان باشد از امروز جفایی نكنیم
گر كه در خویش شكستیم صدایی نكنیم
خود بتازیم به هر درد كه از دوست رسد
بهر بهبود ولی فكر دوایی نكنیم
جای پرداخت به خود بر دگران اندیشیم
شكوه از غیر خطا هست،خطایی نكنیم
یاور خویش بدانیم خدایاران را
جز به یاران خدا دوست وفایی نكنیم
یادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند
طلب عشق ز هر بی سر و پایی نكنیم
گر كه دلتنگ از این فصل غریبانه شدیم
تا بهاران نرسیده ست هوایی نكنیم
گله هرگز نبود شیوه ی دلسوختگان
با غم خویش بسازیم و شفایی نكنیم
یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم
وقت پرپر شدنش ساز و نوایی نكنیم
پر پروانه شكستن هنر انسان نیست
گر شكستیم ز غفلت من و مایی نكنیم
و به هنگام نیایش سر سجاده ی عشق
جز برای دل محبوب دعایی نكنیم
مهربانی صفت بارز عشاق خداست

یادمان باشد از این كار ابایی نكنیم

بر بالشی که از مرگ پرندگان پر شده....
نمیتوان خواب پرواز دید.......
گاهی شاید بهتر باشد احساسمان نسبت...
به آدم‌ها را فراموش کنیم نه خود آن‌ها را......

*************************
نمی دانم پس از مرگم چه خواهد شد
نمی خواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت
ولی بسیار مشتاقم که از خاک گلویم سوتکی سازد،گلویم سوتکی باشد
به دست کودکی گستاخ و بازیگوش و او یک ریز و پی در پی
دم گرم خویش را در گلویم سخت بفشارد و
خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد
بدین سان بشکند دائم سکوت مرگبارم را .

بگو دارم...